وضع تهران… بیش از آن‌چه تصور شود وخیم بود. ادارات دولتی از ژاندارمری و نظیمه و عدلیه و غیره یک سال از دریافت حقوق عادی خود محروم مانده بودند. دستجات مختلف به عناوین سیاسی و غیره مشغول فعالیت بودند.
درویش طراحی جسورانه‌ی خود را برای ساخت به اروپا می‌برد اما این طرح چنان پیش‌رو و سخت بوده که پیمانکاران آلمانی در جلسه‌ای به او می‌گویند که این پروژه اصلا شدنی نیست. با این حال او بر ادامه‌ی کار اصرار می‌کند.
مرگ بر امپریالیسم جهانی به سرکردگی امپریالیست آمریکا/ سلام بر مبارزه متحد ضدامپریالیستی خلق ایران
شهادت می‌دهیم که سازمان مجاهدین خلق ابتدایی‌ترین حقوق انسانی اعضای خود و خانواده‌های‌شان را نقض نموده و حتی اعضای خود را شکنجه و سربه‌نیست کرده یا به طرق مختلف به کشتن داده است.
مادرم با عصبانیت انبوه نامه‌ها را نشانم داد و گفت: «… دیگر چیست که هر روز پستچی همراه با صد تا غر و لند از لای در توی حیاط می‌ریزد و می‌رود؟ آخر این هم شد کار، این هم شد زندگی؟!…»
به اعتقاد من برگزاری همه‌پرسی و حضور پرشور و بی‌مانند مردم در حوزه‌های اخذ رای، دنیا را متوجه کرد که انقلاب اسلامی ایران، یک انقلاب کاملا مردمی است و مردم ایران، خود آن را به وجود آورده‌اند و خود نیز از آن پاسداری می‌کنند.