عقربه‌های ساعت روز سوم خردادماه سال 1361 به ساعت 15 نزدیک می‌شود، صدای مارش نظامی از رادیو به گوش می‌رسد، نفس‌ها در سینه محبوس می‌شود تا اینکه گوینده خبر می‌گوید: «شنوندگان عزیز توجه فرمایید! خونین‌شهر، شهر خون، آزاد شد».
هیچ گناهی بالاتر از ناامیدی نیست. روایت‌های بسیاری وجود دارد از بزرگان دین در نهی از ناامیدی. چرا که ناامیدی ریشه همه معاصی و بدی‌هاست و اگر امید باشد عاقبت بخیری هم هست. اما برخی می‌گویند در این روزگار سخت است تمام‌قد امیدوار بودن که چاره آن به توصیه بزرگان دین داشتن «حسن ظن» است و دیدن خوبی ها. ما هم برای همین اینجاییم. هر روز به وقت صبحگاه.
امروز بسته خبرخوب‌مان را با شیراز و وصف بی‌مثالش شروع می کنیم که در پانزدهین روز از ماه اردیبهشت، آنقدر زیبایی اش به اوج می رسد که تقویم ملی کشورمان هم دلش نیامده یادی از این همه زیبایی و شکوه نکند و اینطور شد که ۱۵ اردیبهشت روز شیراز نامگذاری شد. دعوت‌تان می‌کنیم به مرور بسته خبر خوب به وقت روز شیراز.
اول می‌خواستیم یک گلچین یک دست داشته باشیم مثلاً از فناوری یا از اختراعات و پیشرفت‌های پزشکی، بعد دیدیم نه می‌توانیم از آبی نیلگون خلیج فارس دل بکنیم و نه دریادلانی که در هر جایی به فکر کمک به مردم هستند، همین مردم کف کوچه و خیابان که با دست‌های کوچکشان، خیرهای بزرگ می‌رسانند. پس بدون معطلی برویم سراغ خبرهای خوب امروزمان.
نسیم خوش عید همیشه با یک خبر خوب پدرانه از راه می‌رسد. خبری که نشان می‌دهد این پدر دلسوز حواسش به همه هست حتی آن‌هایی که در سلول‌های زندان روزگار را طور دیگری می‌گذرانند و شاید بیش از همه برکت عیدی‌اش شامل آن‌ها شود.
در این بسته خبری دست شما را می‌گیریم و می‌بریم به موزه خانه مدرس تا ببینید راز ازدحام این روزهای این خانه تاریخی را. از آنجا راه کج می‌کنیم می‌رویم کرمان، البته این بار قرار است یک توک پا به زندان کرمان برویم. عجول نباشید. می‌فهمید ماجرا از چه قرار است. بعد هم می‌رویم به دورهمی جوانان یک مسجد که حسن ختامش را فقط باید ببینید و بخوانید. آخرین تور خبر خوبمان هم بورس فروش لوازم خانگی است.
برایتان پیش آمده بعضی از آدم‌ها را ببینید و ناخودآگاه حال‌تان خوب شود. دلتان بخواهد ساعت‌ها بنشینید و حرف‌هایشان را بشنوید. اصلاً انگار بعضی‌ها انرژی مثبت‌شان مسری است و به آدم سرایت می‌کند. همان‌هایی را می‌گویم که هر کجا باشند با خودشان صفا و صمیمیت می‌آورند و گره‌گشای یک محله‌اند.
خبر خوب نوشتن برای روز شهادت امیرالمومنین علی علیه‌السلام، از آن کارهای سخت دنیاست. جهان یک بار دیگر در غم از دست دادن بزرگ‌مردی نشسته است که زمان و مکان، نظیری برای او نمی‌شناسد و تلخی این خبر را با هرچه عسل نمی‌توان از کام عاشقانش پاک کرد و در عین حال باید از اخبار خوب گفت، از رشد‌ها و پیشرفت‌ها، از همدلی‌ها و نیکویی‌ها. ظاهرش متناقض است، اما در بطنش، ربط و پیوند محکمی هم می‌توان یافت. اینجا کشوری است که نام علی (ع) همه همت‌ها را استوار می‌کند، همه بن‌بست‌ها را باز می‌کند، همه چشمه‌های خیررسانی و حسن را جاری می‌کند. اینجا کشوری است که آرمانش عدل علی (ع)، ایمان علی (ع) و اخلاق علی (ع) است.
قدر، شاید همان گل ثانیه نود است که تمام معادلات را به یک‌باره به هم می‌زند. همان فرصتی که خدا بعد از یک سال توبه و توبه شکستن به بنده‌اش می‌دهد که گل بندگی اش را ثانیه آخر کنج دروازه بنشاند و سربلند بیرون بیاید از امتحانات الهی. حالا این شب قدر سر و سری دارد که عالمان و مقربان درگاه حق خوب‌تر می‌دانند.
چشم بر هم زدیم از نیمه ماه مبارک رمضان هم گذشتیم. زیباترین مناسبت این روزها را هم با شیرینی و شکلات و مولودی سپری کردیم؛ ولادت آقا امام حسن مجتبی علیه‌السلام و پدر شدن مولایمان امیرالمؤمنین.
برای مرور خبرهای خوب امروز، چه بهانه‌ای زیباتر از سالروز پدر شدن مولایمان علی (ع) و ولادت مولای دیگرمان امام حسن(ع).